İsimler Sözlüğü

HIZIR: (Ar.)

Er. 1. Yeşil. Yeşillik. 2. Kehf suresinde 59-81. ayetlerde bahsi geçen ve Hz. Musanın onunla buluşarak imtihan olunduğu şahsın müfessirlerin ekseriyetinin üzerinde ittifakla durdukları ismi. Hızır hakkında çok çeşitli rivayetler vardır.

HIZIRHAN: (Ar.)

Er. - Seyyid. Seyyidi sülalesinin kurucusu, Malik Süleymanın oğlu.

HIZIR BEY: (Ar.)

Er. - İstanbulun fethinden sonra oranın ilk kadısı olan Türk alimi ve şairi.

HIZLAN: (Tür.)

Er. - Hız kazan, hızını artır.

HİBE: (Ar.)

Ka. - Bağışlama, bağış.

HİBETULLAH: (Ar.)

Er. - Allahın bağışlaması, bağışı.

HİCAB: (Ar.)

Er. 1. Utanma, sıkılma. 2. Perde, ikişeyi birbirinden ayırmaya yarayan perde.

HİCABİ: (Ar.)

Er. - (bkz. Hicab).

HİCRAN: (Ar.)

Ka. 1. Ayrılık. 2. Unutulmaz acı, keder.

HİCRET: (Ar.)

Ka. 1. Bir memleketten, başka bir memlekete göç ediş. 2. Rasulullahın Mekkeden Medineye göç etmesi, takvim başlangıcı olan Miladi 622 yılında vuku bulmuştur.

HİÇSÖNMEZ: (Tür.)

Er. - (bkz. Sönmez).