İsimler Sözlüğü

NEBİYE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Nabiye).

NECÂBET: (Ar.)

Er. - Soyluluk, soy temizliği.

NECAETTİN: (Ar.)

Er. - Dine girip hidayete eren, kurtulan.

NECÂH: (Ar.)

Er. - İsteğine ulaşma. Kurtulma. İhtiyaçlarını temin edebilmek.

NECAT: (Ar.)

Er. - Kurtulma, kurtuluş. Selamet.

NECATİ: (Ar.)

Er. - Kurtulmaya mensup, kurtuluşla ilgili. Necati: 15 asır meşhur Osmanlı şairi olup asıl adı İsadır.

NECCAR: (Ar.)

Er. - Dülger. Marangoz. - Daha çok lakab olarak kullanılır.

NECDET: (Ar.)

Er. - Kahramanllık yiğitlik, efelik. Korkusuz olmak.

NECEF: (Ar.)

Er. - Yüksek, sırt tepe, tümsek. Kufe civarlarında Hz. Alinin türbesinin bulunduğu yer.

NECİB: (Ar.)

Er. 1. Soyu sopu temiz pak olan kimse. 2. Asilzade, kıymetli, üstün. 3. Güzel ahlak sahibi. - Türk dil kuralı açısından b/p olarak kullanılır.

NECİBE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Necip).