İsimler Sözlüğü 481.sayfa - Dil Öğrenme Merkezi

İsimler Sözlüğü

SERCAN: (Tür.)

Er. - Sevgili, sevilen, başcan.

SERDAR: (Fars.)

Er. - Başkumandan, başbuğ. Sefer zamanında padişah yerine ordunun başında sefere giden veziri azamlara verilen unvan, serdar-ı ekrem.

SERDENGEÇTİ: (Tür.)

Er. - Fedai, akıncı, yiğit.

SERDİL: (Fars.)

Ka. - Baş, gönül.

SERDİNÇ: (f.t.i.)

Er. - Başı dinç, sakin, rahat, huzurlu.

SEREN: (Tür.)

Er. 1. Uzun, kalın ve silindir şekilli çam kerestesi. Yelkenlilerde ana direğe dik şekilde tutturulan ve yelken germeye yarayan ağaç. Seren yapılan köknar kerestesi. 2. Orun, makam.

SERENGÜL: (Tür.)

Ka. - (bkz. Serendil). - Baş gül. Güllerin birincisi.

SERGEN: (Tür.)

Er. 1. Laf. 2. Vitrin. 3. Tepelerdeki düzlük yer. 4. Yorgun, perişan.

SERHAD: (f.a.i.)

Er. - Hudut, sınır, sınırbaşı; iki devlet arasındaki sınır boyu. - Türk dil kuralına göre d/t getirilerek de kullanılır.

SERHAN: (Ar.)

Er. 1. Kurt, canavar. 2. Baş okuyucu, şarkıcı başı.

SERHENK: (Fars.)

Er. 1. Çavuş. 2. Türk müziğinde çok eski birleşik makam.

© 2013-2017 · Dil Öğrenme · Kullanım Koşulları · Gizlilik & DMCA