İsimler Sözlüğü

ŞEREF: (Ar.)

Er. 1. Yücelik, ululuk, izzet, seçkinlik. İyi ahlak ve faziletler sonucu meydana gelen manevi yücelik. 2. İyi ün. İftihar edilecek şey.

ŞEREFHAN: (a.t.i.)

Er. - Büyük, yüce hükümdar.

ŞEREFNAZ: (a.f.i.)

Ka. - Çok nazlı.

ŞEREN: (Tür.)

Er. - Tezcanlı, çevik.

ŞERİF: (Ar.)

Er. - Şerefli, kutsal. Soylu temiz.

ŞERİFE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Şerif).

ŞERMENDE: (Fars.)

Ka. - Utangaç, çok utanan, mahcup.

ŞERMİN: (Fars.)

Ka. - Utangaç, mahcup.

ŞETARET: (Ar.)

Ka. - Neşe, sevinç, şenlik.

ŞEVKET: (Ar.)

Er. - Azamet, büyüklük, ululuk, debdebe, haşmet.

ŞEVKİ: (Ar.)

Er. - Şevkle ilgili, şevke ait, neşeli.