İsimler Sözlüğü

TELMİYE: (Ar.)

Ka. 1. Parıldatma, renk renk yapma. 2. Dizeleri başka başka dillerde olan koşuk, manzume yapma.

TELVİN: (Ar.)

Ka. - Renk verme, boyama.

TEMAŞA: (Ar.)

Ka. 1. Hoşlanarak bakma, seyretme. 2. Gezme, gezi.

TEMCİT: (Ar.)

Er. 1. Ululama, ağırlama. 2. Sabah ezanından sonra okunan, Allahın ululuğunu anlatan dua.

TEMDİH: (Ar.)

Er. - Çok övme.

TEMDİHA: (Ar.)

Ka. - (bkz. Tem-dih).

TEMEL: (Yun.)

Er. 1. Yapılardan toprak içinde kalan ve yapıya dayanak teşkil eden duvar ve taban kısımları, koyuk. Bu kısımların yapılması için açılan çukur. 2. Asıl, esas. 3. Dayanak. 4. Belli, başlı en mühim.

TEMENNA: (Ar.)

Ka. - El ile selam verme. - (bkz. Temenni).

TEMENNİ: (Ar.)

Ka. - Dileme, istek, dilek.

TEMİM: (Ar.)

Er. 1. Nazar boncuğu, nazarlık. 2. Beşinci Fatımî halifesi el-Azizin kardeşinin adı.

TEMİME: (Ar.)

Ka. - Nazar boncuğu, nazarlık.