İsimler Sözlüğü

UÇBAY: (Tür.)

Er. - Sınır beyi.

UÇBEYİ: (Tür.)

Er. - Selçuklu ve Osmanlılarda sınırlardaki askeri güçlerin kumandanlarına verilen ad.

UÇHAN: (Tür.)

Er. - Sınır şehir hanı.

UÇKAN: (Tür.)

Er. - Deli dolu, havai, toy.

UÇKUN: (Tür.)

1. Kıvılcım. 2. Pahalı, yüksek. 3. Uçan, çapkın. 4. Becerikli, eli tez. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UÇMA: (Tür.)

Er. 1. Dağın karlarla örtülmüş dik yamacı.

UÇMAN: (Tür.)

Er. - Uçan uçucu.

UÇUK: (Tür.)

Er. 1. Uçmuş, soluk renk. 2. Çökmüş yer, toprak. 3. İyi. 4. Sivri dağ tepesi.

UÇUR: (Tür.)

Er. 1. Vakit, an, fırsat. 2. Mevsim.

UFKİ: (Ar.)

Er. - Ufka ait, ufukla ilgili.

UFUK: (Ar.)

1. Düz arazide ya da açık denizde gökle yerin birleşir gibi göründüğü yer. 2. Anlayış, kavrayış, görüş, düşünce gücü. 3. Çevre, dolay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.