İsimler Sözlüğü

ARDA: (Tür.)

Er. 1. Eskiden bazı çavuşların elde tuttukları uzun değnek. 2. İşaret için dikilen değnek. -3. Çıkrıkçı kalemi. 4. Sonra gelen.

ARDALI: (Tür.)

Er. - (bkz. Arsal).

ARDAN: (Tür.)

Er. - (bkz. Arsal).

AREF: (Ar.)

Er. 1. Pek maruf, çok bilinen. 2. Arif, anlayışlı ve bilgili.

AREFE: (Ar.)

Ka. 1. Arife, dini bayramlardan bir evvelki gün. 2. Bir önceki gün.

AREL: (Tür.)

Er. - Temiz, dürüst kimse.

ARGU: (Tür.)

Er. 1. İki dağ arası, uçurum. 2. Orta Asyada Issık gölü çevresinde Çu ve Talaş havzalarında yaşamış Kırgızların en büyük boyu. Argu Türkleri.

ARGUN: (Tür.)

Er. 1. Zayıf, güçsüz, düşkün, dermansız, zebun. 2. Yanyana iki kamış düdüğünden veya kartal kemiğinden yapılmış kaval. - Argun: İlhanlı hükümdarı. Abaka Hanın oğlu.

ARGÜN: (Tür.)

Er. - Temiz, aydınlık gün.

ARGUN ŞAH: (Tür.)

Er - (bkz. Argun). Argunşah. (Nizameddin) Anadolu Selçuklu Sultanı Kılıç Aslan IInın oğlu. Babası ülkeyi oğullan arasında pay edince, hissesine Amasya düşmüştü.

ARHAN: (Tür.)

Er. - Üstün nitelikli, gururlu bakan.