İsimler Sözlüğü
AHAD: (Ar.)
Er. 1. Bir, kişi, kimse. 2. Birler, birden dokuza kadar olan sayılar. 3. Ünlü Türk denizcilerinden Ahad bey (Umur bey donanmasından).
AHAVİ: (Ar.)
Er. - 1. Kardeşçe, dostça. Kardeş gibi.
AHBARÎ: (Ar.)
Er. - Haber veren, rivayet eden.
AHDİ: (Ar.)
Er. - Ahd, and icabı veya ahd ve ahda müteallik. Ahdî, Türk tezkire yazan ve Divan şairi (Bağdat 1593).
AHENK: (Fars.)
Ka. 1. Uygun, uyum düzen, armoni. 2. Renkler arasında uygunluk. Sesler arasında uygunluk, düzen, makam. 3. Çalgılı eğlence-Saz takımınca icra edilen beste. 4. Kasıt, niyet.
AHFA: (Ar.)
Kalb, ruh, sır, hafi, ah-fa şeklinde sıralanan Ietafet-i hamse sonuncusuna verilen ad.- Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
AHFAZ: (Ar.)
Er. - 1. Belleği çok kuvvetli. 2. Kuranı en iyi hıfzetmiş kişi. 3. Alçak gönüllü.
AHFEŞ: (Ar.)
Er. 1. Küçük gözlü, zayıf bakışlı. 2. Yalnız gece gören kimse. Ahfeş lakabında üç büyük Arap alimi vardır. Abdülhamid, Said b. Mesade, Ali b. Süleyman.
AHİ: (Ar.)
Er. 1. Ahi ocağına mensup olan kimse. 2. Cömert, eliaçık. Ahi Benli Hasan. Türk şairi. Yavuz döneminde yaşamış ve Şirinu Perviz mesnevisini yazmıştır.
AHİD: (Ar.)
Er. 1. Bir şeyin yerine getirilmesini emretmek. 2. Söz vermek. Emir, talimat, taahhüt, anlaşma, yükümlülük.
AHKAF: (Ar.)
Er. 1. Kum fırtınası 2. Kuran-ı Kerimin 6. suresi. Araplar bu ismi, Arabistanın güneyinde, kimsenin bilmediği ve giremediği çöle vermişlerdir.
