İsimler Sözlüğü

BASRİYE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Basri).

BAŞAK: (Tür.)

Ka. 1. Tahıl tanelerini taşıyan kısım, sünbüle: Buğday başağı. 2. Hasattan artakalan şey. 3. Okun uç kısmındaki sivri demir.

BAŞAR: (Tür.)

Er. - Başarılı ol, işi sonuçlandır.

BAŞARMAN: (Tür.)

Er. - Yaptığı işi başarıyla sonuçlandıran.

BAŞAY: (Tür.)

- Birinci, ilkay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BAŞBUĞ: (Tür.)

Er. - Başkumandan, hükümdar. - Eski Türklerde orduya kumanda eden hükümdar veya komutanlar..

BAŞEĞMEZ: (Tür.)

Er. - Buyruk altına girmeyen, kişilikli.

BAŞER: (Tür.)

Er. - (bkz. Başar).

BAŞİR: (Ar.)

Er. 1. Müjdeci. 2. Güler yüzlü, mesut, mutlu. (bkz. Beşir).

BAŞKAYA: (Tür.)

Er. – Kayaların başı, güçlü, kuvvetli.

BAŞKAYNAK: (Tür.)

Er. - İlk kaynak. Ana kaynak.