İsimler Sözlüğü

MÜSTEBŞİR: (Ar.)

Er. - İstibşar eden, müjdeleyen. Müjde ile sevinen.

MÜSTECAB: (Ar.)

Er. - İsticabe edilmiş, kabul olunmuş, (bkz. Mücab).

MÜSTEKBİR: (Ar.)

1. Kibirlenen kendini büyük gören, büyüklenen. 2. Alaha karşı büyüklenen kafir ve mülhid. - İsim olarak kullanılmaz.

MÜSTEKFİ: (Ar.)

Er. - Yetecek kadarını isteyen.

MÜSTENİR: (Ar.)

Er. - Işıklı, parlak.

MÜSTENİRE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Müstenir).

MÜSTESNA: (Ar.)

1. İstisna edilen, kural dışı bırakılan, bırakılmış. 2. Bütün. 3. Ayrı tutulan, ayrık. 4. Benzerlerinden baskın. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

MÜSTEZIM: (Ar.)

Er. 1. İstizanı eden, büyük gören, büyük tutan, cömert. 2. Kibirli, gururlu.

MÜŞERREF: (Ar.)

- Şereflendirilmiş kendisine şeref verilmiş, şerefli.

MÜŞFİK: (Ar.)

- Şefkatli, merhametli, acıyan, seven. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

MÜŞFİKA: (Ar.)

Ka. - (bkz. Müşfik).