İsimler Sözlüğü

ŞECİ: (Ar.)

Er. - Cesur, yürekli, yiğit.

ŞECİA: (Ar.)

Ka. - (bkz. Şeci).

ŞEFAADDİN: (Ar.)

Er. - Dinin, Allah ile kul arasınadaki aracılığı, dinin şefaati. - Türk dil kuralına göre d/t olarak kullanılır.

ŞEFAAT: (Ar.)

- Birinin suçunun bağışlanması ya da dileğinin yerine getirilmesi için o kimseyle başkası arasında yapılan aracılık, dua. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ŞEFAATİ: (Ar.)

Er. - Şefaatle ilgili.

ŞEFAKAT: (Ar.)

Ka. - Şefkat, acıyarak ve esirgeyerek sevme.

ŞEFİ: (Ar.)

Er. - Şefaat eden. (bkz. Şafi).

ŞEFİK: (Ar.)

Er. - Şefkatli, acıması olan, esirgeyici.

ŞEFİKA: (Ar.)

Ka. - (bkz. Şefik).

ŞEFKAT: (Ar.)

- Sevecenlik, acıma ve sevgi duygusu. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ŞEHADET: (Ar.)

- (bkz. Şahadet).