İsimler Sözlüğü

VECHİYE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Vechi).

VECİBE: (Ar.)

Ka. - Ödev, boyun borcu, vazife.

VECİD: (Ar.)

Er. 1. Bir şeyin güzelliği karşısında kendini kaybedecek dereceye gelmek, coşkulanmak. 2. Tanrı sevgisinden dolayı duyulan coşkunluk, sevinç.

VECİH: (Ar.)

Er. 1. Yüz, çehre. 2. Tarz, üslup. 3. Sebeb, vesile.

VECİHE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Vecih).

VECİHİ: (Ar.)

Er. 1. Güzellik, hoşluk, uygunlukla ilgili.2. Bir kavmin önderi, şeref ve mevki sahibi. Vecihi: Türk tarihçisi. (Kırım 1620).

VECİZ: (Ar.)

Er. - Kısa, derli toplu.

VECİZE: (Ar.)

Ka. - Derin anlamlı, özlü, güzel söz.

VECNE: (Ar.)

Ka. - Yanak yumrusu, elmacık.

VEDA: (Ar.)

Ka. 1. Ayrılırken söylenen selamlama sözü. 2. Ayrılma, ayrılış.

VEDAT: (Ar.)

Er. - Sevgi, dostluk.