İsimler Sözlüğü
HARİKA: (Ar.)
Ka. İmkanların üstünde olup insanda hayret uyandıran şey.
HARİM: (Ar.)
Er. 1. Biri için kutsal olan şeyler. 2. Harem dairesi, harem. 3. Evin içi gibi, başkalarına kapalı olan yer. 4. Bir evin civarı. 5. Avlu. 6. Ortak, şerik. 7. Hacıların, hac zamanı giydikleri giysi.
HAKİME: (Ar.)
Ka. - Kişinin dilediği gibi kullanabilecek hakka malik olduğu malı (bkz. Harim).
HARİS: (Ar.)
Er. 1. Muhafız, bekçi, gözcü. 2. Koruyan, koruyucu. 3. Son derece hırslı olan. 4. Yemende bir Arap kabilesinin adı.
HARİSE: (Ar.)
Ka. - (bkz. Haris).
HARİZM: (Fars.)
Er. - Amuderyanın aşağı kısmının her iki yanında bulunan ülke. Bu ülkede XIII. yya kadar dilini muhafaza ederek yaşamış olan İran kavminin adı.
HARMAN: (Ar.)
Er. 1. Tahıl demetlerinin üzerinden düven geçirilerek tanelerin başaklarından ayrılması. Bu işin yapıldığı mevsim, sonbahar. 2. Birçok çeşitten birer parça alıp yeni bir bileşim oluşturmak.
HARRAS: (Ar.)
Er. - Ekinci, çiftçi, toprağı işleyip ekin eken.
HARUN: (Ar.)
Er. - Kuran-ı Kerimde bahsedilen peygamberlerdendir. Musa Peygamberin büyük kardeşi. Firavun erkek çocukların öldürülmesi emrini kaldırdıktan sonra doğmuştur. Hz. Musadan 3 sene sonra doğduğu söylenir.
HARUT: (Ar.)
1. Arkadaşı Marut ile tanınan melek, büyü ve sihir ile uğraştıkları için kıyamete kadar kalmak üzere Babilde bir kuyuya hapsedilmişlerdir. 2. Babil halkına korunmaları için büyü öğreten iki melekten biri, sihir yapar. - İsim olarak kullanılmaz.
HARZEM: (Fars.)
Er. - (bkz. Harizm).
