İsimler Sözlüğü

HANİF: (Ar.)

Er. l. Tek Allaha, Allahın birliğine inanan. 2. İslam inancına sıkı ve samimi olarak bağlanan. 3. Hz. Muhammed (s.a.s)in tebliğinden önce Mekkede tek Allaha inananlar.

HANİFE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Hanif).

HANIM: (Tür.)

Ka. 1. Kadınlar için kullanılan saygı sözü. 2. Eş, karı, zevce. 3. Ev sahibesi.

HANNAN: (Ar.)

Çok acıyan, çok merhametli. Allahın isimlerinden abd takısı alarak isim yapılır. Abdülhannan.

HANNAS: (Ar.)

- Şeytan. - İsim olarak kullanılmaz.

HANSA: (Ar.)

Ka. - Arapların en büyük ünlü hanım şairi. Müslüman olmuştur.

HANSOY: (Tür.)

Er. - (Han sülalesine mensup.

HANZADE: (Fars.)

Ka. - Hükümdar çocuğu.

HANZALE: (Ar.)

Ka. - Doğu Arabistanda bir Arap kabilesi.

HARE: (Fars.)

Ka. 1. Sert taş, kaya. 2. Meneviş, menevişli kumaş.

HAREM: (Ar.)

Ka. 1. Yasak kılınmış mukaddes olan şey. 2. Evlerde yabancı erkeklerin girmesine izin verilmeyen, kadınlara ait bölüm. 3. İç avlu. 4. Hicazda ihrama girilen yerden Kabeye dek uzanan bölüm. 5. Mekke-Medinenin ismi.