İsimler Sözlüğü

HASİB: (Ar.)

Er. 1. Hayır sahibi, eliaçık, cömert. 2. Değerli, itibarlı, soyu temiz, muhterem, saygın, şahsi meziyet sahibi. 3. Muhasebeci, sayman.

HASİBE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Hasib).

HASİF: (Ar.)

Er. - Hasafetli, aklı başında olgun adam.

HASİFE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Hasif).

HASNA: (Ar.)

Ka. - İffetli, şerefli, namuslu. - (bkz. Hesna).

HASKIZ: (Tür.)

Ka. - İyi nitelikleri kendinde toplamış genç kız.

HASLET: (Ar.)

- İnsanın yaratılışındaki huyu, tabiatı, mizacı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

HASPOLAT: (Tür.)

Er. - Katışıksız, saf, çelik gibi.

HASRET: (Ar.)

Ka. 1. Ele geçirilemeyen veya elden kaçırılan bir nimete veya kıymetli şeye üzülüp yanmak. 2. İç çekme, inleme, üzüntü, iç sıkıntısı, keder, zahmet, eseflenme, özleyiş.

HAŞİM: (Ar.)

Er. 1. Haşmetli, gösterişli, muhteşem. 2. Kuru ekmek kırıntısı doğrayan. - Ezen, kıran, yaran, parçalayan. - Ben-i Haşim Hz. Peygamberin (s.a.s) soyu.

HAŞİMÎ: (Ar.)

Er. - Haşime mensup, Haşimilerden olan.