İsimler Sözlüğü 322.sayfa - Dil Öğrenme Merkezi

İsimler Sözlüğü

MİKAİL: (Ar.)

Er. - Dört büyük melekten rızıkların taksimine memur melek.

MİKAT: (Ar.)

Er. 1. Tesbit edilen yer ve zaman. 2. Mekke yolu üzerinde hacıların ihrama girdikleri yer.

MİMOZA: (Lat.)

Ka. - Baklagillerden ince ve san yapraklı çiçek açan bir cins süs bitkisi, küstümotu.

MİNA: (Ar.)

Ka. 1. Camın ana maddesi. 2. Liman, iskele. 3. Gökyüzü.

MİNE: (Fars.)

Ka. 1. Maden ve çini üzerine vurulan camı andırır cila. 2. Dişlerin üzerindeki ince ve parlak tabaka. 3. İnce ve parlak nakış.

MİNŞAR: (Ar.)

1. Cennet. 2. Şişe sırça. 3. Zümrüt, zebercet. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

MİR'AT: (Ar.)

Ka. 1. Ayna. 2. Meşhur bir çeşit lali.

MİRAÇ: (Ar.)

1. Merdiven. 2. Göğe çıkan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. Hz. Muhammed (s.a.s)in göğe çıktığı gece ki, Recep ayının 27sine rastlayan kandil gecesidir. O gecede 5 vakit namaz farz kılınmıştır.

MİRAN: (Fars.)

Er. - Beyler.

MİRAY: (Fars.)

Ka. - Ayın ilk günleri.

MİRCAN: (Fars.)

Ka. - Canın içi.

© 2013-2017 · Dil Öğrenme · Kullanım Koşulları · Gizlilik & DMCA