İsimler Sözlüğü

ÖZLEK: (Tür.)

1. Toprağın özlü, verimli yeri. 2. Zaman. 3. Doğa üstü güç, felek. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZLEM: (Tür.)

Ka. - Yeniden görme, tekrar kavuşma arzusu, hasret tahassür. Bir şeye karşı duyulan istek, meyil.

ÖZLEN: (Tür.)

1. Su kaynağı. Küçük dere. 2. Ağaç kökü. 3. Özlenecek kadar sevilen bir kişi ol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZLÜ: (Tür.)

Er. 1. Özü benliği olan. 2. İçten gerçek. 3. Verimli.

ÖZLÜER: (Tür.)

Er. - Şahsiyet sahibi, olgun kişi.

ÖZMEN: (Tür.)

- Özlü kimse, özü iyi, sağlam kişilikli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZMERT: (Tür.)

Er. - Mert yapılı.

ÖZMUT: (Tür.)

Er. - Yapısında mutluluk olan.

ÖZNUR: (Tür.)

- Özü ışıklı, aydınlık kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZOĞUL: (Tür.)

Er. - Öz oğul.

ÖZOĞUZ: (Tür.)

Er. - Oğuza mensup. Oğuza ait.