İsimler Sözlüğü

TUBA: (Ar.)

Ka. 1. Kökü yukarıda, dallan aşağıda cennet ağacı. 2. En güzel, en iyi, hoş. 3. Baht, mutluluk, müjde. 4. Efdal olan. Kuranda Rad suresi 29. ayette zikredilmiştir.

TUFAN: (Ar.)

Er. 1. Hz. Nuh zamanında Allahın kötülüğe sapmış insanları cezalandırmak için gönderdiği bütün dünyayı su ile kaplayan yağmur. 2. Şiddetli yağmur ve sel.

TUFEYL: (Ar.)

Er. - Asalak, parazit. - Sığıntı. İsim olarak kullanılmaz.

TUGAY: (Tür.)

Er. - İki alaydan oluşan askeri birlik, liva.

TUĞ: (Tür.)

Er. - Eskiden paşalara verilen at kılından yapılmış sorguç.

TUĞAL: (Tür.)

Er. - Sancaktar. Tuğ taşıyan.

TUĞALP: (Tür.)

Er. - Milli lider.

TUĞALTAN: (Tür.)

Er. - Tuğ - altan.

TUĞALTAY: (Tür.)

Er. - Altaya özgü, Altay simgesi.

TUĞBAY: (Tür.)

Er. - Eskiden tugay komutanlığı yapan albay.

TUĞCU: (Tür.)

Er. - At kılından yapılmış tuğlaları taşıyan kimse.