İsimler Sözlüğü 615.sayfa - Dil Öğrenme Merkezi

İsimler Sözlüğü

VESİME: (Ar.)

Ka. - (bkz. Vesim).

VEYİS: (Tür.)

Er. - Yoksulluk, muhtaçlık.

VEYSEL: (Ar.)

Er. - Aslı Üveystir. Kurt anlamında. Veysel Karanı: Raşid halifeler döneminde Şamdan Medineye gelerek yaşamış, Medine-i Münevverede itibarlı bir hayat sürmüş. Hadis-i şeriflerde övülmüş meşhur veli. Sıffin savaşında şehid olduğu söylenir. - (bkz. Üveys).

VEYSİ: (Ar.)

Er. - Yoksul, muhtaç. Veysi: Türk şair, yazar (Üsküp 1625).

VEZİME: (Ar.)

Ka. - Beytullaha gönderilen hediye, armağan.

VEZİR: (Ar.)

Er. - Osmanlı devletinde, askeri ve idari en yüksek derece olan vezirlik rütbesinde olan kimse.

VEZİRE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Vezir).

VİCDAN: (Ar.)

Ka. 1. İyiyi kötüden, hayrı serden ayırmayı sağlayan iç duygu, ahlak şuuru. His duygu. 2. Din, inanç.

VİDAD: (Ar.)

Er. - Sevme, sevgi. Dostluk.

VİDADE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Vidad).

VİLDAN: (Ar.)

Ka. 1. Yeni doğmuş çocuklar. 2. Kullar, köleler. Kuranda zikredilmiştir.

© 2013-2017 · Dil Öğrenme · Kullanım Koşulları · Gizlilik & DMCA