İsimler Sözlüğü

YABAN: (Fars.)

Er. 1. Yabancı. 2. Issız kır, ova, çöl, sahra. 3. Dışarı, başka ülke, gurbet. 4. Ekin tarlası.

YABAN GÜLÜ: (Fars.)

Ka. 1. Kır gülü. Bozkır çiçeği. 2. Kuşburnu.

YABAR: (Tür.)

Er. - Güzel koku, misk.

YABENDE: (Fars.)

- Bulucu, bulan. Keşfeden. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YABGU: (Tür.)

Er. - Eski Türk devletlerinde hükümdar anlamında kullanılan bir unvan.

YADE: (Fars.)

Ka. - Hatıra.

YADİGAR: (Fars.)

- Bir kimseyi ya da bir olayı anımsatan kimse. Bırakılan anı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YAFES: (Ar.)

Er. - Hz. Nuh (a.s.)un üçüncü oğlu. Tufandan sonra Hazar denizinin kuzeyine yerleşmiştir. Türk soyunun atası olduğu söylenir.

YAĞAN: (Tür.)

- Yağmur, kar. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

YAĞIN: (Tür.)

Er. 1. Yağmur. 2. Düşman yağı. 3. Yiğit. 4. Arka, sırt.

YAĞINALP: (Tür.)

Er. - (bkz. Yağın).