İsimler Sözlüğü
BÜTE: (Tür.)
Ka. - Fidan.
BÜTEYRA: (Ar.)
Ka. 1. Güneş. 2. Sabah.
CABBAR: (Ar.)
Er. - (bkz. Cebbar).
CABGU: (Ar.)
Er. 1. Efendi, 2. Bey. 3. İleri gelen, saygın kimse.
CABİR: (Ar.)
Er. - 1. Cebreden, zorlayan. 2. Galip gelen. 3. Aziz ve kuvvetli olan. Allahın hükümlerini uygulamada güç kullanan. 4. Kırıkçı, kırık sancı. Cabir b. Abdullah b. el-Ensari: Sahabedendir (603-697). Birinci Akabe Beyatından sonra müslüman oldu. Rasulullahın bulun savaşlarına katıldı. Sahabenin bilginlerindendi. Kendisinden çok sayıda hadis rivayet edilmiştir.
CABİRE: (Ar.)
Ka. - (bkz. Cabir).
CABİYE: (Ar.)
Ka. 1. Hazine (bkz. Semahat). 2. Şamın güneybatısında, Çavlanda bir yer. 3. Havuz.
CAFER: (Ar.)
Er. - Küçük akarsı. Çay. Cafer b. Muhammed: Lakabı es-Sadık olup 12 imamın 6.ncısıdır. Muhammed b. el-Bakırın yerine imamete geçmiştir. Cafer-i Tayyar: Hz. Alinin kardeşi olup, Mute savaşında bayrak tutarken iki elini de kaybederek şehid olmuştur. Bugün Mute civarında kabri bulunmaktadır.
CAHİD: (Ar.)
- Er. - Cehdeden, elinden geldiği kadar çalışan. Bu kelime Kuran-ı Kerimde cihad et. Allah yolunda savaşa çık anlamında kullanılmıştır. - Dil kuralında d/t olarak kullanılmaktadır.
CAHİDE: (Ka.)
- (bkz. Cahid).
CAHİZ: (Ar.)
Er. 1. Gözü pek, yürekli, cesur kimse. 2. Patlak gözlü. Daha çok lakap olarak kullanılmıştır. - Cahiz b. Ebu Osman, Basra Mutezile kelamcılarının ileri gelenlerinden. Bir köle olduğu halde ilimde ilerlemiş ve devrinin ünlü simalarından olmuştur.
