İsimler Sözlüğü
CEBRAİL: (Ar.)
Er. 1. Peygamberlere vahiy getiren dört büyük melekten biri. 2. Cibril, İbranice Allahın kulu. 3. Az çok zorla olgunlaştırmak. Cebrail b. Ömer. Batı Karahanlı hükümdar (1099-1102).
CEDİS: (Ar.)
Er. - Arabistanın yerli kabilelerinden birinin adı.
CEHDİ: (Ar.)
Er. - Uğraşan, çalışan. Çaba ve gayret gösteren.
CEHİD: (Ar.)
Er. - Çalışma, çabalama, uğraşma. - Türk dil kuralı açısından d/t olarak kullanılır.
CEHM: (Ar.)
Er. - Cehm b. Safvan: İslam kelamcısı. Mürcie ve Mutezile kelamından kendisine ait inanç kaidelerini belirleyerek özel bir akım geliştirmiştir. Öğrencileri II. yy.a kadar Cehmiye inancını taşıyarak, Tirmizde yaşadılar. Daha sonra Eşariye mezhebine girmişlerdir.
CEHVEN: (Ar.)
- Kurtubada yerleşmiş, birçok alim, fakih, vezir yetiştirmiş meşhur bir Arap ailesi. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
CELADET: (Ar.)
1. Gözüpeklik. 2. Yiğitlik. 3. Kahramanlık.
CELAL: (Ar.)
Er. 1. Büyüklük, ululuk azamet. 2. Hiddet, öfke. 3. Allahın Kahhar, cebbar, mütekebbir gibi sertlik ve büyüklük ifade eden sıfatları. Kuranda Rahman suresi 27, 78. ayetlerde geçmektedir. Zül Celali; Celal sahibi Allah.
CELALEDDİN: (Ar.)
Er. 1. Dini savunan. 2. Dinin ululadığı, övdüğü. Celaleddin Harizmşah: Son Harizm hükümdarı (Öl. 1231). Celaleddin Rumi: Ünlü Türk mutasavvıfı, Mevlana. - Türk dil kuralı açısından d/t olarak kullanılmaktadır.
CELASUN: (Tür.)
Er. 1. Kahraman, cesur, atak, delikanlı, yiğit. 2. Genç sağlıklı, gürbüz.
CELAYİR: (Tür.)
Er. - Moğol kavminin bir kolu olup birçok kabileyi bünyesinde toplamıştır. Celayirliler devleti, kendisine İlhanlılar devletini örnek almıştır.
