İsimler Sözlüğü

CAVİD: (Fars.)

Er. - Baki, daimi, ebedi.

CAVİDAN: (Fars.)

Ka. - Daimi kalacak olan, sonrasız, ebedi.

CAVİDE: (Fars.)

Ka. - (bkz. Cavidan).

CAVİT: (Fars.)

Er. - (bkz. Cavid).

CAZİM: (Ar.)

Er. 1. Kesin. 2. Kesin kararlı. Cazim Mehmed: Türk şair (1725).

CEBBAR: (Ar.)

Er. 1. Cebreden, zorlayıcı. 2. Kuvvet, kudret sahibi Allah, Allahın isimlerinden. 3. Becerikli. 4. Gökyüzünün güneyinde bulunan bir yıldız kümesi.

CEBE: (Ar.)

Er. 1. Zırh. 2. Osmanlıda silah ihtiyacını karşılayan aracın adı. Cebeci ocağı, Yeniçeri ocağının kaldırılmasıyla ilga edilmiş, kaldırılmıştır. Cebe Ali Bey: Türk komutan (XV. yy.) İstanbulun fethine kendi sipahileriyle katıldı. Ele geçirdiği kapı kendi adıyla anıldı. Cibali kapısı.

CEBEL: (Ar.)

Er. 1. Dağ. 2. Tarıma elverişsiz arazi.

CEBERUT: (İbr.)

Er. - İbranice kudret anlamına gelmektedir. Yeni Eflatuncu filozoflar ile işraki felsefesine tabi olan mutasavvıflara verilen ad.

CEBİR: (Ar.)

Er. 1. Zorlamak. 2. Düzeltme, onarma. 3. Kırık veya çıkık bir kemiği yerleştirip sarmak.

CEBİRE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Cebir).