İsimler Sözlüğü

BETİK: (Tür.)

Er. - Yazılı olan şey, yazılmış yapıt.

BETİM: (Tür.)

1. Bir nesnenin kendine özgü belirtilerini tam ve açık bir biçimde, söz ya da yazıyla anlatma, tasvir. 2. Herhangi bir şeyin resmi ya da heykeli.

BETÜL: (Ar.)

Ka. 1. Bakire. 2. Erkekten çekinen, erkeklere yaklaşmayan namuslu kadın. 3. Ayrı kök salan fidan. 4. Hz. Meryemin lakabı. 5. Hz. Muhammed (s.a.s)in kızı Hz. Fatımanın lakabı.

BETÜLAY: (Tür.)

(bkz. Betül).

BEYAN: (Ar.)

1. Bildirme, söyleme, açıklama. 2. Belagat ilimlerinden ikincisi. 3. Belli apaçık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BEYATİ: (Ar.)

Er. 1. Gece uyuma, gece iş görme, geceyi işiyle geçirme. 2. Türk müziğinin en eski makamlarından olup, hala kullanılmakta olan bir makamdır.

BEYAZ: (Ar.)

Ka. 1. Ak, en açık renk. 2. Aydınlık. 3. Deri rengine göre bir insan ırkı. 4. Yumurta akı. -Mahalli yerlerde kadın adı olarak kullanılmakladır.

BEYAZIT: (Ar.)

Er. - Ebu Yezid, Yezidin babası, kısaltılmıştır. - Arapçadan Türkçeleşmiş.

BEYBOLAT: (Tür.)

Er. - Çelik gibi güçlü, saygın kimse.

BEYBARS: (Tür.)

Er. - (bkz. Baybars).

BEYCAN: (Tür.)

Er. - (bkz. Beybolat).