İsimler Sözlüğü

BEYDA: (Ar.)

Ka. 1. Tehlikeli yer. 2. Sahra, çöl. 3. Mekke ile Medine arasında düz bir yer.

BEYHAK: (Ar.)

Er. - Horasanın Nişabur eyaletinde bir bölge.

BEYHAKİ: (Ar.)

Er. - el-Beyhaki: Arap müellifi olup muhaddis ve Şafii fakihlerindendir.

BEYHAN: (Tür.)

Ka. - Hükümdarların üstünü. Seçkin han. Beyhan Sultan: Mustafa III. kızı.

BEYKAL: (Tür.)

Er. - (bkz. Beycan).

BEYKAN: (Tür.)

Er. - (bkz. Beycan).

BEYREK: (Tür.)

Er. 1. Çok nazik, efendi, bey. 2. Hüzünlü.

BEYSAN: (Tür.)

Er. - (bkz. Beycan).

BEYSUN: (Tür.)

Ka. - Nazik insan.

BEYTİYE: (Ar.)

Ka. - Eve ait, evle ilgili.

BEYTÖRE: (Tür.)

Er. - Baş adet, adetleri yerine getiren.