İsimler Sözlüğü 48.sayfa - Dil Öğrenme Merkezi

İsimler Sözlüğü

AY: (Tür.)

Er. 1. Yılın on iki bölümünden biri. 2. Dört hafta, 29-30, 31 günden oluşan zaman dilimi. 3. Kutsal kitapta adı geçen kent. Kudüsün kuzeyi. 4. Dünyanın uydusu. Ay: Mısır kralı. Amarnada memurdu. Genç kral Tutank Hamonun danışmanı oldu. Daha sonra o ölünce dul karısıyla evlenip tahta çıktı (İ.Ö. 1320).

AYABA: (Tür.)

Er. - Muhammed Taparın oğlu. Büyük Selçuklu Sultanı Sancarı Oğuzların elinden tutsaklıktan kurtarıp tahtına oturttu. Selçukluları istila etmek isteyen Harizm Şahlan uzun süre engelledi.

AYALP: (Tür.)

Er. - Ay kadar parlak ve güzel, yiğit.

AYANA: (Tür.)

Er.-Saygı.

AYANFER: (Ar.)

Ka. - Gözün ışığı, nuru.

AYANOĞLU: (Ar.)

Er. - Ayan: Açık, belirli. Ayanın oğlu.

AYAS: (Ar.)

1. Dolunay, mehtap. 2. İskenderun Körfczinin batı kıyısında Ceyhan nehrinin ağzının vücuda getirdiği Yumurtalık limanı veya Ayaş koyunun kuzeydoğu kenarında, Adana ilinin Yumurtalık ilçesinin idare merkezidir. Ayaş Paşa: Osmanlı sadrazamlarından birinin adı.- Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

AYASUN: (Tür.)

Ka. - (bkz. Aysun).

AYAYDIN: (Tür.)

Er. - Ay ışığı, aydınlığı.

AYAZ: (Tür.)

Er. - Soğuk ve Durgun hava. Dondurucu soğuk. Ayaz: Selçuklu emin (Öl. 1105).

AYBAR: (Tür.)

Er. 1. Gösterişli, heybetli, görkemli. 2. Korku veren.

© 2013-2017 · Dil Öğrenme · Kullanım Koşulları · Gizlilik & DMCA