İsimler Sözlüğü 15.sayfa - Dil Öğrenme Merkezi

İsimler Sözlüğü

AFET: (Ar.)

Ka. 1. Büyük felaket, bela, musibet. 2. Çok güzel kadın, dilber

AFFAN: (Ar.)

Er. - Kötü şeylerden kaçınan, kötülüklerden uzaklaşan, temiz. Ashabdan bu ismi kullananlar olmuştur.

AFGAN: (Ar.)

Er. - Heyecanlı, çabuk öfkelenen. Orta Asyada yaşayan müslüman bir kavim. Cemalettin Af-gani: Müslüman alimlerden.

AFİF: (Ar.)

Ka. 1. İffetli, namuslu, ırz ve namus sahibi kadın. 2. Doğru, haramdan sakınan, yolsuzluğa sapmaz kişi.

AFİFE: (Ar.)

Ka.. - (bkz. Afif). IV. Mehmedin hanımı.

AFİL: (Ar.)

Er. 1. Uful eden, gurub eden, batan (güneş, yıldız). 2. Görünmez olan, kaybolan

AFİTAB: (Fars.)

Ka.l. Güneş, gün ışığı. 2. Çok güzel, dilber, parlak yüz.

AFRA: (Ar.)

Ka. 1. Ayın onüçüncü gecesi. 2. Beyaz toprak. Afra binti Ubeyde: Sahabe hanımlardan.

AFŞAR: (Tür.)

Er. 1. Oğuz Türklerinin 24 boyundan biri. Türkiye, Iran, Azerbaycan ve Afganistanda dağınık olarak yaşamaktadırlar. 2. Çabuk iş gören, çevik, atılgan

AFŞİN: (Tür.)

Er. - Zırh, silah. Afşin bey: Selçuklu komutanı. ( XI. yy.) Gümüştiginle birlikte Anadolu savaşlarına çıktı. Malatyada Bizans ordularını yendi. Marmara kıyılarına kadar ilerledi (1079).

AFTABE: (Fars.)

Ka. - 1. Su kabı. 2. Güneş biçiminde yapılan mücevher.

© 2013-2017 · Dil Öğrenme · Kullanım Koşulları · Gizlilik & DMCA