İsimler Sözlüğü 155.sayfa - Dil Öğrenme Merkezi

İsimler Sözlüğü

EMEL: (Ar.)

Ka. 1. Ümit. 2. Şiddetli arzu, hırs, tamah. 3. Uzun zamanda gerçekleşebilecek arzu. 4. İnsan ömrünün yetmeyeceği hülyalar, kuruntular.

EMİN: (Ar.)

Er. 1. Korkusuz kimse. 2. Emniyette olan. 3. İnanan, güvenen. 4. İnanılır, güvenilir. 5. Şüpheye düşmeyen, kati olarak bilen. 6. Emanet olarak idare edilen dairelerin başı. - 7. (Hz. Muhammed (s.a.s) ve Cebrailin adı.

EMİNE: (Ar.)

Ka. - 1. Arapçadaki Amine kelimesinin Türkçeleştirilmiş şeklidir. 2. Peygamberimizin annesi.

EMİR: (Ar.)

Er. 1. Bir kavmin, bir şehrin başı. 2. Büyük bir hanedana mensup kimse. 3. Peygamberimizin soyundan gelen. 4. Kumandan. 5. Abbasi devletinde başkomutan. 6. Osmanlı devletinde beylerbeyi ve Tanzimattan sonra sivil paşalığın ilk derecesi.

EMİRE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Emir).

EMİRHAN: (a.t.i.)

Er. - (bkz. Emir). - Emir kelimesine han eki getirilerek iki isimden meydana gelmiştir.

EMİR SULTAN: (Ar.)

Er. I. Beyazıd zamanında Buharadan Bursaya hicret eden mutasavvıf.

EMRAH: (Tür.)

Er. - Anadolu saz şairlerinden.

EMRAN: (Ar.)

Er. - Kürkler, hayvan derileri.

EMRE: (Tür.)

Er. - Aşık. Mübtela. Vurgun.

EMREDDİN: (Ar.)

Er. - Dinin emrettiği. - Türk dil kuralları açısından d/t olarak kullanılır.

© 2013-2017 · Dil Öğrenme · Kullanım Koşulları · Gizlilik & DMCA