İsimler Sözlüğü 182.sayfa - Dil Öğrenme Merkezi

İsimler Sözlüğü

FAHİR: (Ar.)

Er. 1. Övünülecek, iftihar edilecek. 2. Şerefli, kıymetli. 3. Parlak, güzel, mükemmel.

FAHİRE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Fahir).

FAHREDDİN: (Ar.)

Er. - Dinin övdüğü, diniyle övünen. Dinin seçkini. Fahreddin Razi: (Rey 1149-Horat 1209). Müfessir, kelamcı. Dilbilimci. Fizikçi. Tıpçı.

FAHRİ: (Ar.)

Er. - Bir karşılık beklemeden yalnızca şeref ve iftihar vesilesi olarak kabul edilen iş. (İş, sıfat, unvan). Fahri aza, fahri üye; maaşsız, ücretsiz veya müessese için gurur kaynağı olan kişi.

FAHRİYYE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Fahri). İslami edebiyatla, şairlerin kendi vasıflarından, faziletlerinden ve şairlik kuvvetlerinden bahsettikleri şiirler. Daha çok kasidelerin bir bölümü bu şekildedir.

FAHRUNNİSA: (Ar.)

Ka. - (bkz. Fahir). - Çok övünen, şanlı, şerefli, onurlu kadın.

FAİK: (Ar.)

Er. 1. Üstün, seçkin, yüksek, ileri. 2. Mümtaz, manevi olarak üstün olan.

FAİKA: (Ar.)

Ka. - (bkz. Faik).

FAİZ: (Ar.)

Er. - Fevz bulan, muradına ulaşan, başarı kazanan. Kuranda müslümanları vasfetme sadedinde birçok yerde geçmektedir.

FAİZA: (Ar.)

Ka. - (bkz. Faiz).

FAKI: (Tür.)

Er. - Fakihten bozma kelime. Anadoluda okuryazar ve bilgili imam, hoca gibi kimselere eskiden verilen unvan.

© 2013-2017 · Dil Öğrenme · Kullanım Koşulları · Gizlilik & DMCA