İsimler Sözlüğü
FAKİH: (Ar.)
Er. l. Bir şey bilen yahut anlayan kimse. 2. Fıkıh ilminde üstad. İslam hukuk bilgini.
FALİH: (Ar.)
Er. 1. Felaha eren, başarı kazanan, muradına eren. 2. Toprağı süren, eken.
FARABİ: (t.h.i.)
Er. - 870-950 yıllan arasında yaşamış ve Aristo felsefesinin İslam aleminde yayılmasına yol açmış Türk filozofudur. Kendisine muallim-i sani (Aristodan sonra 2. üstad) unvanı verilmiştir. Eserlerinin İbn-i Sina üzerinde büyük tesiri vardır. Kanun dediğimiz çalgının mucididir. Asıl adı Ebu Nasır Muhammedtir.
FARİS: (Ar.)
Er. 1. Atlı (süvari). 2. Binici, ata binmekte maharetli. 3. Ferasetli, anlayışlı. 4. İranın güneyindeki Şiraz vilayeti.
FARİSE: (Ar.)
Ka. - (bkz. Faris).
FARUK: (Ar.)
Er. 1. Haklıyı-haksızı ayırmakta güçlü olan. 2. Doğruyu yanlıştan ayıran. 3. Keskin. - Hz. Ömerin lakabı; haklıyı haksızdan ayırederek adaleti tam yerine getirmekte ün kazandığı için Faruk kelimesiyle adlandırılmıştır.
FARÛKİ: (Ar.)
Er. - Hz. Ömerin nesline yahut adaletine mensup.
FARYAB: (Fars.)
Er. 1. Dere ve ırmak suyu ile sulanan yer. 2. Eski Horasanda Delhe yakın bir şehir.
FATİH: (Ar.)
Er. 1. Fetheden, açan. 2. Bir ülkeyi, şehri veya kaleyi zapteden kimse. 3. Hüküm veren anlamında, Cenab-ı Hakkın sıfatlarından biridir. Araf suresi 89. ayet. - İstanbulu fetheden yedinci Osmanlı padişahı Sultan Mehmet Hana bu fethinden ötürü verilen unvan.
FATİN: (Ar.)
Er. 1. Zeki, anlayışlı. 2. Zihni açık, kavrayışlı. Uyanık.
FATÎNE: (Ar.)
Ka. - ((bkz. Fatin).
