İsimler Sözlüğü

EYLÜL: (Ar.)

Ka. - Sonbaharın ilk ayı.

EYMEN: (Ar.)

Er. 1. Daha uğurlu, çok talihli, hayırlı, kutlu. 2. Sağ taraftaki. Eymen b. Hureym:. Sahabedendir. Mekkenin alınışı sırasında müslüman oldu. Babası ve amcası Bedir şehitlerindendir. Hadis rivayctiylc ün kazandı.

EYÜB: (Ar.)

Er. 1. Sabırlı. 2. Dönen, pişman olan, günahlarına tevbe eden demektir. Kuranda adı geçen peygamberlerden. Güzel sabır sahibi. Allahın imtihanına güzellikle sabredip mükafat ve ihsana ulaşmıştır. -Türk dil kuralı açısından b/p olarak okunur.

EZAMET: (Ar.)

Ka. - (bkz. Azamet). 1. Büyüklük, ululuk. 2. Çalım, kıvrım.

EZELHAN: (a.t.i.)

Er. - (bkz. Ezel).

EZFER: (Ar.)

Ka. - Güzel kokulu.

EZGİ: (Tür.)

Ka. 1. Belli bir kurala göre yaratılan ve kulakta haz uyandıran şeşname. 2. Makamla söylenen manzum söz. 3. Beste (bkz. Beste).

EZGÜ: (Tür.)

- Makam, hava. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

EZHAN: (Ar.)

- İnsanda akıl, fikir, zeka, hafıza anlayış, kavrayış, kudretleri. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

EZHERAN: (Ar.)

- Ay ve güneş. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

EZNEV: (Fars.)

- Yeni baştan, yeniden. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.