İsimler Sözlüğü

ONURSÜ: (Tür.)

Er. - Onurlu asker.

ORAK: (Tür.)

Er. 1. Ekin biçme zamanı, hasat. 2. Ekin biçme aracı.

ORAL: (Tür.)

Er. - Kuleyi, şehri ele geçir, zaptet.

ORALMIŞ: (Tür.)

Er. Kale, şehir almış.

ORAN: (Tür.)

Er. 1. Ölçü, nispet, derece. Ölçülü, hesaplı. 2. Tahmin. 3. Anlayışlı. 4. Abartma, abartı. 5. Özel işaret, nişan.

ORAY: (Tür.)

1. Ateş gibi kızıl renkte ay. 2. Şehirli, şehirde yaşayan. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ORBAY: (Tür.)

Er. - Ordu komutanı. Ordu beyi.

ORBEK: (Tür.)

Er. - Şehir beyi.

ORBEY: (Tür.)

Er. - Bekçi muhafız.

ORCAN: (Tür.)

Er. 1. Bey can. 2. Üstün, kıdemli kişi.

ORCANER: (Tür.)

Er. - (bkz. Orcan).