İsimler Sözlüğü

BAKİNAZ: (Fars.)

Ka. - Sürekli nazlanan, çok nazlı.

BAKİYE: (Ar.)

Ka. - Ağlayan kadın. Hüzünlü kadın.

BAKYAZI: (Tür.)

- Sevilen bir olaydan sonra verilen ziyafet. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BALA: (Tür.)

Er. 1. Çocuk yavru. 2. Yüksek, yüce, yukarı, (bkz. Ali). 3. Azat. 4. Yedek atı.

BALABAN: (Tür.)

Er. 1. Çocuk bekçisi. 2. Gürbüz canlı, cüsseli, insan veya hayvan. Balaban: Gıyasud-Din Uluğ Hanın IV. yy. başlarında Aybek tarafından İltutmuşdan sonraki en büyük hükümdar.

BALAHATUN: (Tür.)

Ka. - Üstün, asil kanlı. Değerli soy mensubu. Balahatun: Şeyh Edebalinin kızı ve Osman beyin karısı.

BALAMAN: (Tür.)

Er. - (bkz. Balaban).

BALAMİR: (Tür.)

Er. - Eski bir Türk kağanı. (IV. yy.) Alanları ve Ostrogotları yenerek batıya sürdü.

BALATEKİN: (Tür.)

Er. - (bkz. Balaban).

BALCAN: (Tür.)

Er. - (bkz. Baldan).

BALDAN: (Tür.)

Ka. - Bal gibi tatlı, şirin, hoş.