İsimler Sözlüğü

BAYTUGAY: (Tür.)

Er. - (bkz. Tugay)

BAYTÜZE: (Tür.)

Er. - (bkz. Tüze).

BAYTÜZÜN: (Tür.)

Er. - (bkz. Tüzün).

BAYÜLKEN: (Tür.)

Er. - (bkz. Ülgen).

BEDAHŞAN: (Fars.)

- Amu-deryanın kaynağı olan Percin yukarı mecrasının sol sahilindeki dağlık memleket. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BEDAHŞİ: (Fars.)

Ka. - (bkz. Bedahşan).

BEDAYİ: (Ar.)

Er. - Eşi benzeri olmayan güzel, mükemmel, yeni şeyler.

BEDEL: (Ar.)

1. Değer, kıymet. 2. Bir şeyin yerine verilen, yerini tutan şey, karşılık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

BEDİ: (Ar.)

Er. 1. Bir şeyi örneği olmadığı halde meydana getiren. 2. Yoktan vareden. Allahın 99 isminden birisidir. 3. Söz estetiği, halin muktezasına uyan delilleri açık şekilde belirtme ve sözü güzelleştirme yollarına ait bilgiler toplamı. 4. Güzel, güzellik. Bedi b. Mansur. Hanefi fıkıh alimi (Sivas-1223). El-Bahru1-Muhit adlı bir fıkıh eseri vardır.

BEDİA: (Ar.)

Ka. 1. Yüksek estetik değerde, sanat eseri. 2. Beğenilen ve takdir edilen şey. Eşi az bulunur güzellikte. 3. Ülkü, ideal.

BEDİD: (Fars.)

Er. - Meşhur, görünür, açık meydanda. (Hüveyda).