İsimler Sözlüğü

ALTINBİKE: (Tür.)

Ka. - (bkz. Altınbaşak).

ALTINIŞIN: (Tür.)

Ka. - Işığın en güçlü anı.

ALTINİZ: (Tür.)

Ka. - (bkz. Altınışık).

ALTINTAÇ: (Tür.)

Ka. - Altından taç.

ALTUĞ: (Tür.)

Er. - (bkz. Tuğ).

ALTUNAY: (Tür.)

Er. - Ayın san renkli hali

ALTUNÇ: (Tür.)

Er. 1. Bakır alaşımı. 2.Kırmızı bakır. 3. Kırmızı, al gözlü.

ALTUNER: (Tür.)

Er. - Değerli kimse.

ALTUNHAN: (Tür.)

Er. - Zengin hakan. Türklerin, Çinde hüküm süren Türk-Moğol hükümdarlarına verdikleri ad.

ALYA: (Ar.)

Er. 1. Yüksek yer, yükseklik. 2. Gök, sema.

AMANULLAH: (Ar.)

Er. - Allahın bağışlaması. Allahın koruması.