İsimler Sözlüğü 35.sayfa - Dil Öğrenme Merkezi

İsimler Sözlüğü

AMİD: (Ar.)

Er. 1. Çok hasta. 2. Aşk hastası. 3. Başlıca nokta. 4. Önder, şef, komutan. 5. Diyarbakırın eski adı. Ortaçağda İslam Türk devletlerinde kullanılan bazı unvanlar ve memuriyet isimleri.

AMİL: (Ar.)

Er. 1. Fail, yapan, işleyen. 2. İslam devletlerinde zekat, vergi tahsildarı veya valiler ve devlet memurlan.

AMİNE: (Ar.)

Ka. - Gönlü emin, kalbinde korku olmayan. - Peygamberin (s.a.s) annesinin adı. (bkz. Emine).

AMİR: (Ar.)

Er. 1. Mamur eden, şenlendiren. 2. İmar olunmuş. 3. Devlete ait. 4. Kendisine bağlı görevliler bulunan. Amir b. Abdullah b. Mesud: Tabiindcndir. İslam fıkıh bilgini.

AMİRE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Amir).

AMMAR (Ar.)

Er. 1. Memur eden. 2. Bayındırlaştıran. (bkz. Amir). - Ammar b. Yasir. Sahabeden. İlk müslüman olanlardandır. Çok işkence gördü. Habeşistana hicret etti. Annesi ilk İslam şehidcsi Sümeyye (r. anha)dir.

AMR: (Ar.)

Er. - Uzun yaşamak, uzun ömürlü olmak. Amr b. Madikerib: 631de Medineye gitti ve müslüman oldu. Çok yaşlıyken bile iyi savaştı.

AMRE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Amr).

AMUZ: (Fars.)

Er. - Bilen, öğrenmiş, öğreten.

ANBER: (Ar.)

Ka. 1. Ada balığının bağırsaklarında toplanan yumuşak, yapışkan ve misk gibi kokan, kül renginde madde. 2. Güzel koku. 3. Güzellerin saçı.

ANDAK: (Tür.)

Er. - Hemen, o anda. - Erkek ve kız adı olarak kullanılır.

© 2013-2017 · Dil Öğrenme · Kullanım Koşulları · Gizlilik & DMCA