İsimler Sözlüğü

ERGÜN: (Tür.)

Er. 1. Yumuşak uysal kimse. 2. Sulu kar, sulu saf kar.

ERGÜNAY: (Tür.)

Er. - (bkz. Ergün).

ERGÜNER: (Tür.)

Er. - Yumuşak huylu, uysal erkek.

ERGÜVEN: (Tür.)

Er. - Kendine güvenen.

ERGÜVENÇ: (Tür.)

Er. - Güven duyulan kimse.

ERHAN: (Tür.)

Er. - İyi, adaletli hükümdar.

ERİB: (Ar.)

Er. - Akıllı, zeki kimse.

ERİBE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Erib).

ERİKE: (Ar.)

Ka. - Taht.

ERİKER: (Tür.)

Er. - Becerikli, yürekli adam.

ERİM: (Tür.)

Er. 1. Bir şeyin erebileceği uzaklık. 2. Vakıf olmak, yetmek.