İsimler Sözlüğü

MEBRUKE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Mebruk).

MEBRUR: (Ar.)

Er. - Beğenilmiş, hayırlı, yararlı.

MEBRURE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Mebrur).

MEBSUDE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Mebsut).

MEBSUT: (Ar.)

Er. - Açılmış, yayılmış. Uzun uzadıya anlatılan.

MEBŞURE: (Ar.)

Ka. - Yüzü beyaz, gösterişli güzel kadın.

MECDİ: (Ar.)

Er. - (bkz. Mecid).

MECDİDE: (Ar.)

Ka. - Rızkı bol, nasibi açık, bahtiyar.

MECERRE: (Ar.)

1. Samanyolu. 2. Harekete müsait yol, cadde veya yer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

MECİD: (Ar.)

Er. - Çok ulu, yüce, şan ve şeref sahibi. Allahın sıfatlarından. Türk dil kuralı açısından d/t olarak kullanılır. Abdülmecid, Allahın (Mecidin) kulu..

MECİDDİN: (Ar.)

Er. - Dinin ululuğu, büyüklüğü. - Türk dil kuralı açısından d/t olarak kullanılır.