İsimler Sözlüğü

MEFTUNE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Meftun).

MEHDİ: (Ar.)

Er. 1. Kendisine rehberlik edilen. Allah tarafından hidayet verilmiş olan. - Doğru yolu tutan. 2. Şiilere göre 12 imamın sonu.

MEHDİYE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Mehdi).

MEHİB: (Ar.)

Er. 1. Heybetli, azametli, korkunç (mehub). 2. Arslan (Esed, gazanfer, haydar, şir).

MEHİR: (Fars.)

Ka. - Ay.

MEHLİKA: (Fars.)

Ka. - Ay yüzlü güzel.

MEHMET: (Tür.)

Er. - Muhammed isminin türkçesi. (bkz. Muhammed).

MEHPARE: (Fars.)

Ka. - Ay parçası, çok güzel.

MEHRE: (Tür.)

Ka. - Hind okyanusu sahili ile Hadramut arasında bir ülke.

MEHRU: (Fars.)

Ka. - Ay yüzlü güzel.

MEHTAP: (Fars.)

Ka. 1. Ay aydınlığı, ay ışığı. Dolunay. 2. Alay, eğlence, zevklenme. - Türk dil kuralı açısından b/p olarak kullanılır.