İsimler Sözlüğü

İBRA: (Ar.)

Beri kılma, beraat etme, temize çıkarılma, aklanma. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

İBRAHİM: (Ar.)

Er. 1. İnananların babası. 2. Hakların babası. 3. Kuranda ismi geçen İbrahim peygamber.

İBRET: (Ar.)

Ka. 1. Bir olaydan, kötü bir durumdan ders alma. 2. İbret alınacak olay, iş, acaip, tuhaf.

İBRİN: (Ar.)

Ka. - Yüzü parlak, güzel olan sevgili.

İBRİNŞAK: (Ar.)

Ka. - Ağaçta, çiçek açma, ağacın çiçeğinin tomurcuğunu yarıp çıkması.

İBRİZ: (Ar.)

- Halis, saf altın. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

İBSAN: (Ar.)

Er. - İnsanın yüzü veya huyu güzel olma.

İBŞAR: (Ar.)

- Müjde verme, müjdeleme, muştulama. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

İCAZET: (Ar.)

Ka. 1. İzin, ruhsat. 2. Diploma.

İCAB: (Ar.)

Er. 1. Lazım gelme, gerçek. 2. Bir sözleşme için ilk söylenen söz. 3. Olumlama, olumlu hale gelme.

İCÂBET: (Ar.)

Ka. 1. Kabul etme, kabul edilme. 2. Razı olma, uyma.