İsimler Sözlüğü

İCÂBİ: (Ar.)

Er. - (bkz. İcab).

İCİ: (Fars.)

Er. 1. Hükümdar veziri vekili. 2. Atmaca.

İCLÂL: (Ar.)

Ka. 1. Büyültme, saygı gösterme, ikram. 2. Büyüklük, kudret ve kuvvet. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

İCMA: (Ar.)

Ka. - Dağınık şeyleri toplama, biraraya getirme.

İCMÂL: (Ar.)

1. Özetleme. 2. Özet. 3. Cem, toplama. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

İÇKİN: (Tür.)

- Varlığın içinde bulunduğu varlığın yapısına karışmış olan. 2. Yalnızca bilinçte olan. 3. Deney içinde kalan, deneyi aşmayan. 4.Dünya içinde dünyada olan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

İÇÖZ: (Tür.)

Er. - İçli, özlü değerli.

İÇTEN: (Tür.)

- Yürekten, candan, samimi. En önemli, can alıcı noktasından. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

İDİCANAN: (Ar.)

Ka. - Sevgilinin bayramı.

İDİKUT: (Tür.)

Er. 1. Kutlu, saadetli. 2. Yüksek rütbeli. 3. Eski Türklerde bir hükümdar ünvanı.

İDİL: (Yun.i.)

Ka. 1. Kır hayatını konu edinen yazı veya şiir, aşk hakkında. 2. Küçük ve şairane resim. 3. İçten ve saf aşk.