İsimler Sözlüğü

ÖNKAL: (Tür.)

Er. - Ön kal.

ÖNNUR: (Tür.)

Ka. - Ön nur.

ÖNSAL: (Tür.)

Er. - Ön sal.

ÖNSOY: (Tür.)

Er. - İlk soy.

ÖNÜR: (Tür.)

- Kendinden önceki, eski. Öne geçen, ileriye giden. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖREN: (Tür.)

1. Eski yapı ya da kent kalıntısı. 2. Şehir kent. Köy. 3. Bitek ova. 4. Ormanlık yer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖRENEL: (Tür.)

Er. - Cömert ve geniş el.

ÖRENER: (Tür.)

Er. - Geniş, güven veren yiğit.

ÖRENGÜL: (Tür.)

Er. - Yaban gülü.

ÖRGEN: (Tür.)

Er. 1. Organ. 2. İnce halat, urgan.

ORSAN: (Tür.)

Er. - Yüce adı olan.