İsimler Sözlüğü
KADEM: (Ar.)
1. Ayak. 2. Adım. 3. Yarım arşın uzunluğunda bir ölçek. 4 Uğur. - Kadın ve erkek adı olarak kullanılır.
KADEMRAN: (Fars.)
1. İlerleyen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
KADER: (Ar.)
Ka. 1. İman esaslarından, Allahın bütün yaratıklar için hüküm ve irade ettiği hallerin oluş şekli, alın yazısı, takdir. 2. Talih, baht. 3. Kötü talih. 4. Güç kuvvet.
KADI: (Ar.)
Er. 1. Hüküm, karar, hakimlik. 2. Seri devlette, mahkeme reisi. İlim sahibi yetkili. Kadı İyaz: (İyaz b. Musa b. Ümran es-Sebtî: (1083-1149). Meşhur fıkıh ve hadis bilgini. İspanyada Gırnata kadılığı yaptı. 20yi aşkın eseri vardır.
KADİFE: (Ar.)
Ka. - Yüzü ince sık tüylü, parlak ve yumuşak kumaş.
KADİM: (Ar.)
Er. 1. Ayak basan, ulaşan, varan. 2. Ezeli, evvelsiz. 3. Çok eski zamanlara ait eski atik. 4. Yıllanmış. - Kelam-ı Kadim, Kuran-ı Kerim.
KADIN: (Tür.)
Ka. 1.Yetişkin dişi insan. 2. Evlenmiş kadın. 3. Evli ve itibarlı kadın, hanım.
KADİR: (Ar.)
Er. 1. Değer, kıymet, itibar. 2. Parlaklık. 3. Kudret sahibi kudretli, kuvvetli, güçlü. 4. Allahın isimlerinden. Kuran-ı Kerimde 50ye yakın yerde geçmektedir. Başınaabd takısı olarak Abdülkadir olarak kullanılır.
KADİRBİLLAH: (Ar.)
Er. 1. Allahla güçlenen. Gücünü Allahtan alan. 2. Ebul-Ahmed b. İshak. Abbasi halifesi (Öl. 1031). Halife Muktedirin torunu.
KADİRE: (Ar.)
Ka. - Güçlü kuvvetli.
KADİRŞAH: (a.f.i.)
Er. 1. Güçlü, kuvvetli hükümdar, padişah. 2. Kadir ve şah kelimelerinden türetilmiş birlesik isimdir.
