İsimler Sözlüğü 261.sayfa - Dil Öğrenme Merkezi

İsimler Sözlüğü

KADREDDİN: (Ar.)

Er. - Dinin kudreti, gücü. - Türk dil kuralı açısından d/t olarak kullanılır.

KADRİ: (Ar.)

Er. 1. Değer, itibar. 2. Onur, şeref, haysiyet, meziyet. 3. Rütbe, derece.

KADRİCAN: (a.f.i.)

Er. - Değerli, itibarlı, can, ruh. - Kadri ve Can isimlerinden meydana gelen birleşik isim.

KADRİHAN: (a.t.i.)

Er. – Değerli hükümdar, yönetici.

KADRİYE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Kadri).

KÂFİ: (Ar.)

Er. - El veren, yeter, yetecek, yetişen, kifayet eden.

KAFİYE: (Ar.)

Ka. 1. Şiirde, mısra sonunda yer alan kelimelerin ses benzerliği, ses uyuşması, uyak. 2. Eski nesrimizde zaman zaman yer alan ses benzerliği ve uygunluğuna dayanan sanat, seci.

KAĞAN: (Tür.)

Er. 1. Hakan, imparator. 2. Kükremiş, öfkelenmiş, kükreyen, öfkelenen.

KAHHAR: (Ar.)

1. Ziyadesiyle kahreden, kahredici, yok edici batırıcı. 2. Allahın isimlerinden. - İsim olarak kullanılmaz. - (bkz. Abdülkahhar).

KAHİR: (Ar.)

1. Allahın sıfatlarındandır. Kuran-ı Kerimde iki yerde geçer. 2. Kahredici, zorlayan. 3. Yok eden. 4. Ezici kuvvet. Kahir Billah: Abbasi halifesi. (Ebu Mansur Muhammed el-Mutezid). Muktedirin kardeşi.

KAHRAMAN: (Fars.)

Er. 1. Yiğit, cesur, (bahadır). 2. Hüküm sahibi, iş buyuran. 3. Fars mitolojisinde Rüstemin yendiği kimse. - (bkz. Bahadır).

© 2013-2017 · Dil Öğrenme · Kullanım Koşulları · Gizlilik & DMCA