İsimler Sözlüğü

KAM: (Ar.)

Er. 1. Hekim. 2. Düşünür. 3. Büyücü, sihirbaz.

KAMACI: (Tür.)

Er. - Top kaması yapan ya da onaran kimse.

KAMANBAY: (Tür.)

Er. - (bkz. Kamar).

KAMAN: (Tür.)

Er. - Dağların doruğuna yakın olan yerler.

KAMARAN: (Ar.)

Ka. - Kızıl Denizde Yemen kıyılan yakınında bir ada.

KAMBAY: (Tür.)

Er. - Hekim, tabib, doktor.

KAMBER: (Ar.)

1. Sadık dost, köle. 2. Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

KAMBİN: (Fars.)

Ka. - Mutlu, bahtiyar.

KÂME: (Fars.)

Ka. - Kâm, istek, arzu.

KAMELYA: (Ar.)

Ka. 1. Çaygillerden, büyük beyaz, kırmızı veya penbe renkte çiçekler açan dayanıklı yapraklı bir bitki. 2. Yabangülü, çingülü.

KAMER: (Ar.)

1. Ay. 2. Sadık hizmetkâr. 3. Kuran-ı Kerimin 54. suresi. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.