İsimler Sözlüğü 274.sayfa - Dil Öğrenme Merkezi

İsimler Sözlüğü

KENTER: (Tür.)

Ka. - Şehirli, kentli.

KERAM: (Ar.)

Er. - (bkz. Kirami).

KERAMEDDİN: (Ar.)

Er. 1. Kerem bağış ihsan lütuf sahibi. 2. Dinde üstün mertebelere ulaşan. 3. Keramet sahibi derviş veli. - Türk dil kuralı açısından d/t olarak kullanılır.

KERAMET: (Ar.)

Ka. 1. Birine karşı ikramda bulunmak. 2. Allahın bir kimseye cömertliği, lütfü, himayesi ve yardımı olarak ele alınır.

KEREM: (Ar.)

Er. 1. Asalet, asillik, soyluluk. 2. Cömertlik, el açıklığı lütuf, bağış, bahşiş.

KEREMŞAH: (Ar.)

Er. - (bkz. Kerem).

KERENÂY: (Fars.)

Ka. - Eskiden kullanılan bir çeşit nefesli saz.

KERİM: (Ar.)

Er. 1. Kerem sahibi, cömert, verimcil. 2. Ulu, büyük. 3. Lütfü, ihsanı bol, ihsan yönünden ulu. 4. Allahın isimlerinden, abd takısı alarak kullanılır, (bkz. Abdülkerim).

KERİMAN: (Ar.)

Ka. - (bkz.Kerim).

KERİME: (Ar.)

Ka. 1. (bkz. Kerim). 2. Âyet. 3. Kız evlat.

KERİMHAN: (a.t.i.)

Er. - (bkz. Kerim).

© 2013-2017 · Dil Öğrenme · Kullanım Koşulları · Gizlilik & DMCA