İsimler Sözlüğü

KIRTEKİN: (Tür.)

Er. - (bkz. Kıralp).

KISMET: (Ar.)

Ka. 1. Bölme, pay etme, hisselere ayırma. 2. Talih, nasip, kader. 3. Şayi olan hisseyi tayin etme belirtme.

KIVANÇ: (Tür.)

1. Sevinç, memnuniyet. 2. Övünen, güvenen, iftihar eden. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

KIYAM: (Ar.)

Er. 1. Kalkma, ayağa kalkma, ayakta durma. 2. Namazda ayakta durma. 3. Bir işe başlama. 4. Ayaklanma. 5. Ölümden sonra dirilme, ayağa kalkma.

KIYAS: (Ar.)

Er. 1. Bir şeyi başka şeye benzeterek hüküm verme. 2. Karşılaştırma, örnekseme. 3. Umum kaideye uyma.

KIYMET: (Ar.)

Ka. 1. Değer. 2. Bedel, baha, tutar. 3. Şeref, onur, itibar.

KIZILÖZEN: (Tür.)

Ka. - Kızılırmak, güney Azerbaycanı 2 defa katederek Gilanda Hazer denizine dökülen ırmak.

KİBAR: (Ar.)

Ka. 1. Duygu, davranış ve hareket bakımından ince, zarif, nazik, çelebi. 2. Büyük cömert, asil, zengin. 3. Şık, seçkin. 4. Büyükler, ulular. 5. Kibirli.

KİBARİYE: (Ar.)

Ka. - (bkz. Kibar).

KİÇİHAN: (Tür.)

Er. - Küçük hükümdar.

KİFAYET: (Ar.)

Ka. 1. Yetişme, el verme, kafi gelme. 2. Bir işi yapabilecek yetenekte olma.

DİL GRUPLARI
GENEL KÜLTÜR
GRAMERLER

SAYFALAR





Yandex.Metrica DMCA.com Protection Status

© 2013-2017 · Dil Öğrenme · Kullanım Koşulları · Gizlilik & DMCA